Langzaam druppelen de zangeressen en één zanger de Dúnhoeke binnen. “Ik sil even it keyboard helje en doch de auto op slot. En dan bin ik mentaal oanwêzich.” Dirigente Marjan Holtrop zet meteen de toon: het gaat hier duidelijk om het plezier. Ook het plezier van het weerzien, want de laatste kooravond is twee maanden geleden. Handen worden geschud, een nieuwkomer begroet. “Ha, in nije man jûn?” Nee, het is de fotograaf. “Ach, jammer.”

“Hou de kleppen even dicht”, brult Marjan theatraal van achter het keyboard. Grietsje Bron stapt naar voren voor een kort welkomstwoord. “Gedraach dy foaral sa ast gewoan dochst, dan bist it leukst”, grapt ze tegen de dirigente. “Totaal ûnferwachte komt de krante del. En wy tochten: we ha in man derby!” De kleine twintig deelnemers van vanavond starten met een warming-up: benen wiebelen ritmisch, Marjan slaat een toets aan. “We dogge even dabedabeda.” Grinnikend eindigt de canon in ‘lalilalilalileeeee’. “Sjoch, de ferslachjouwer makket in notysje: ‘dirigent heeft het koor onder controle’. Soa, dat stiet dan mar swart op wyt.”

Een kleine twee jaar is het popkoor nu actief. “We begjinne elk healjier opnij. Dan kin elkenien beslute om mei te dwaan of te stopjen. Dat jout in gefoel fan frijheid. Mar it is ek in útdaging om mearstimmige nûmers der goed yn te krijen”, vertelt Grietsje Bron. De vaste kern bestaat uit twintig tot vijfentwintig deelnemers uit diverse omringende dorpen, eigenlijk altijd vrouwen. Het workshopkoor zoekt dan ook naarstig naar mannelijke deelnemers. “Yn it begjin wienen der mear manlju, mar ik tink dat dy ôfheakke binne, omdat se it mearstimmich sjongen te lestich fine.”

Ze zingen drie- tot vierstemmige oude en nieuwe popsongs. “It giet ús om de lol, mar we wolle ússels ek ferbetterje.” Is dat niet lastig zonder vaste koorvorm? “Kwaliteit is wol in wrakseling, ja. Faak kin we nije ferskes der krekt net yn krije yn de acht kear workshop.” Ook het onderdeel ‘lol’ gaat soms ten koste van de vooruitgang. “Tidens de lêste workshop fan foarich jier ha we even flink meimekoar yn gesprek west. Doe is besletten dat we it repertoire minder útwreidzje en dat we mar ien of twa nije nûmers per workshopsearje ynstudearje.”

Marjan zet de iPod met versterker aan. ‘Mr Blue Sky’ van Electric Light Orchestra klinkt door het zaaltje. “Wolst dy jûn dwaan?” Ja, glimt Marjan. Even is het worstelen met het notenschrift, ook voor de dirigente. “Ik fyn dit dochs in pittich arrangement, sorry.” Serieus buigen de zangers zich over hun papieren. In drie keer oefenen zitten de eerste maten erin. “Don’t you know, it’s a beautyful new day.” Het klinkt mooi, stelt de dirigente tevreden vast.