Vanmorgen half zes gaat de wek(telefoon)ker. De meisjes moeten om zes uur naar de mis en daarna gaan we beginnen aan de grote schoonmaak. Half zeven staan we met onze spullen klaar. Hieronder volgt een fotoverslag. Vanmiddag gaan we terug naar Ouagadougou en voor vanavond staat een bezoek aan de SIAO op het programma.
Oant in oare kear,
Groetnis Sjirk
Als U het werk van EVD ( http://www.eau-vive-et-developpement.org/) (http://asso.evd56.fr/) wilt steunen, kunt U een bijdrage overmaken op rekeningnummer 305155091 onder vermelding van EVD.
Zo rond zes uur komt de zon op. Het is twaalf uur licht en dan gaat de zon weer onder. Elke dag!!!
Het hele “hebben en houden”van de meisjes staat al buiten.
Zoals ik al eerder schreef, is een schoonmaakbeurt hier wel op zijn plaats.
Met elkaar slaan we aan het poetsen en boenen
Vanwege mijn lengte, mag ik de plafonds doen. Af en toe valt er een van deze “jongens” in de kraag van mijn overhemd…….
Water wordt in ruime mate aangevoerd.
Annie ondervind aan den lijve hoe zwaar het water halen is.
Philippe is vol goede moed.
Even kletsen. De boog kan niet altijd gespannen zijn.
We hebben wel eer van ons werk.
In het schoonmaken van de lamellen voor de ramen gaat de meeste tijd zitten.
Deze openingen zorgen voor ontluchting van de ruimte tussen het plafond en het metalen dak. Echter bieden ze ook een ideale toegangsweg voor vleermuizen.
Naast de stank die de vleermuizen veroorzaken, bieden hun uitwerpelen ook overlast.
Natuurlijk draag ik ook een steentje bij. (Voor diegenen die denken dat ik alleen voor het fotograferen meega!!!!!)
De nagels moeten even worden “bijgewerkt”.
Ook de tenen worden niet overgeslagen.
Philippe begint aan de laatste ruimte. Eerst moet er worden opgeruimd. Hagedissen, spinnen, alle ongedierte vlucht weg.
Dit stopcontact is “geëxplodeerd”.
De afvoer van een van de kamers is verstopt. Het lukt Ibrahim en mij niet hem open te krijgen.
In het heetst van de strijd, drijven de slippers van de meisjes naar buiten.
De laatste loodjes.
Alle kamers zijn schoon. De meisjes krijgen het advies om deze “oefening” elke maand te doen. Of ze dit advies opvolgen is een tweede.
Als we s’middags zitten te eten, bezorgen een paar meisjes een pannetje met thô.
Dit is de dikke pap die wordt gemaakt van sorghum. Het smaakt nergens naar…..
……..maar met een beetje van deze saus……
……ziet het er niet uit. Het smaakt echter verassend lekker.
Na het eten laden we de pickup af. We hebben negen zakken rijst voor pére martin meegebracht.
Hij is er duidelijk mee ingenomen. Met een zak rijst heeft hij, voor het weeshuis, drie weken eten.
De pomp is stuk. We demonteren de kapotte stang en nemen die mee naar Ouaga. Overmorgen komen we terug met de bedden en dan kan de pomp ook gerepareerd worden.
Op de terugweg komen we van alles tegen…
…. zo kun je een fiets en een deur tegelijk meenemen op je motortje.
… een vrachtwagen met ingezameld plastic. Dit wordt in geringe mate gerecycled.
Langs de oevers zie je steeds meer landbouw ontstaan.
‘S avonds bezoeken we de SIAO ( Salon International de l’Artisanat de Ouagadougou). Een hele grote tentoonstelling met alles op het gebied van kunstnijverheid. Hij wordt één keer in de twee jaar georganiseerd.
We troffen onder anderen deze stand met gerecyclede tassen aan. Een mooi voorbeeld van hoe om te gaan met een stuk milieuvervuiling.
Er zijn hele mooie “kunsstukjes” bij.
Reacties