Tekst en foto’s van Henk Bijker:
Op 31 mei 2011 was er een soosreisje naar Staphorst georganiseerd.
Met ruim 30 personen zijn we hier naartoe geweest.
Toen we aankwamen werden we op de plaats van bestemming ontvangen met koffie. We hebben een museumboerderij bezocht waar we uitleg kregen over de gewoonten en de geschiedenis van Staphorst.
Rond een uur of half één arriveerden we in Rouveen, waar we een broodmaaltijd hadden.
Vervolgens zijn we naar Paardenmelkerij Sand in Harbrinkhoek gegaan, waar we wederom werden ontvangen met koffie.
We kregen een rondleiding door het bedrijf en kregen uitleg over de goede werking van paardenmelk.
Na de rondleiding was er gelegenheid om paardenmelk te proeven en te bekijken in welke producten paardenmelk wordt verwerkt.
Hierna zijn we doorgereden naar Uffelte voor het diner.
Rond 21:00 waren we terug in Bakkeveen.
Al met al was het een geslaagd en interessant reisje.
Hieronder vindt u een fotoverslag van de reis naar Staphorst.
De Staphorster damesfiets met de zo bekende gehaakte jasbeschermer en het gehaakte zadeldekje.
Als afsluiting van de geslaagde dag ging men nog een keertje lekker dineren in Uffelte, alvorens het met de touringcar van Koopmans weer terug richting Bakkeveen ging.
De paardenmelk is zowel in tabletten als in poedervorm te verkrijgen en de melk schijnt van goede invloed op een groot aantal klachten te zijn.
Daarnaast heeft men de melk verwerkt in zeep, badschuim, shampoo, lotion, spierbalsem en crêmes.
Dat is hier allemaal te koop en menigeen nam dan ook wat mee naar huis.
In de ontvangstruimte kon men de paardenmelk proeven. Zo te zien smaakt het deze dames als een lekker likeurtje.
De groep ging vervolgens naar Paardenmelkerij Sand in Harbrinkhoek in de Overijsselse gemeente Tubbergen.
Daar wordt gewerkt aan een belangrijk en gezond natuurproduct, namelijk paardenmelk. De paarden die de melk produceren, worden het hele jaar door verwend op de boerderij.
Ook heeft men er een dekstation voor Haflinger paarden.
In de stallen zelf kon geen flitslicht gebruikt worden, vandaar dat hier geen foto’s zijn gemaakt.
De royale broodmaaltijd smaakte prima, vooral het suiker- en krentenbrood ging er in als …koek …!
De groep aan de broodmaaltijd in Rouveen.
Een mooi plaatje van een Staphorster boerderij, die naast het museum is gelegen.
Toen de groep uit Bakkeveen klaar was met koffiedrinken werd direct door deze medewerkster in klederdracht de boel opgeruimd en werd alles opnieuw klaargezet voor alweer de volgende groep.
Rode dracht, dus niet in de rouw. Iets wat niet zoveel voorkomt, want er was altijd veel aanleiding om te rouwen.
Men rouwt in principe over een ieder waarvan men genodigd is voor de begrafenis.
Ook tegenwoordig worden, door diegenen die in de streekdracht gekleed gaan, de rouwperioden nog sterk in acht genomen.
Damesdracht.
Regelmatig vinden er in Staphorst kledingveilingen plaats. Hierbij wordt de traditionele kleding bij opbod publiekelijk verkocht.
Deze veilingen worden doorgaans druk bezocht. Aan lange lijnen worden de te verkopen onderdelen opgehangen. Een uur voor de verkoop is men in de gelegenheid om de onderdelen te bezichtigen en rond tien uur begint de veiling.
In de Museumboerderij te Staphorst kregen de deelnemers uitleg over de Staphorster kleding, waar ook deze getoonde dameslingerie deel van uitmaakt …..
De kelder met wintervoorraad in weckpotten. Bij de rondleiding werd verteld dat veel mensen al niet meer weten wat wecken is.
De karnton.
Fraaie oude poppenwagen. Ook de pop is in dracht.
Tegenwoordig zijn er geen kinderen meer te vinden die de Staphorster dracht dragen.
Interieur van de woonkamer van een Staphorster boerderij.
In de boerderijen beschikte men over een karnrad wat door het paard werd rondgetrokken.
De mannendracht.
Het duurste onderdeel van de Staphorster vrouwendracht is het zilveren oorijzer met de gouden ‘krullen’. Het aantal windingen was oorspronkelijk een aanduiding voor bezittingen van de boer ( 6 windingen voor de arbeider, 7 windingen voor de midden groep en 8 windingen met een dikkere draad voor de bovenlaag). Over het oorijzer wordt in een periode van niet rouw een gebloemde muts gedragen: de toefmuts (cornetmodel). Deze muts is aan de voor en achterzijde voorzien van een gebloemde strook kant. In een periode van zware rouw is deze muts effen blauw. Als bescherming tegen weersinvloeden dragen de vrouwen over de toefmuts een gebloemde blauwdruk hoofddoek: de noasedoek.
Een heel oud weefgetouw wat vroeger echt nog in Staphorst is gebruikt voor het weven van hun eigen stoffen.
Een hele uitstalling met hoofdkapjes. Voor het handmatig verven van de zo typerende Staphorster motieven worden de gekste voorwerpen gebruikt, zoals spijkers, schroeven, kroonkurken enzovoort ….
In 2007 droegen nog welgeteld 500 vrouwen de Staphorster streekdracht, waarvan de jongste 37 jaar.
De kleuren van de dracht spelen een belangrijke rol in het dagelijkse leven. Blauw betekent lichte rouw, zwart = zware rouw en wit = diepe rouw. Dames met rode kleding kunnen vrolijk zijn: zij zijn niet in de rouw.
Reacties