“Meet the Horizon” was het thema van dit jaar en onze horizon ontmoeten hebben we zeker gedaan. Toen we om 1 augustus (enigszins nerveus) in het vliegtuig stapten hadden we nog geen idee van alle bijzondere dingen die we zouden gaan zien en doen. Project BO217 was voor ons een onvergetelijke ervaring. Om u een beetje een idee te geven van onze reis zullen we er wat over vertellen:
Eerst natuurlijk het bouwen: Wij hebben gebouwd aan twee klaslokalen voor de school in Nacional Patuju in Bolivia, wat zonder veel problemen ging. De eerste dag was het nog even wennen, maar toen iedereen een beetje doorhad hoe het muurtje metselen, cement scheppen en stenen sjouwen werkte, schoten we snel op. Verder in het project hebben we wel twee keer eerder moeten stoppen door de harde wind en regen. Dit zorgde er dan ook voor dat we ons bouwdoel (een gestorte ringbalk) net niet gehaald hebben. Iedereen is echter zeer tevreden over onze vooruitgang en Arne heeft zijn persoonlijke bouwdoel: “niet te veel in de weg lopen” gehaald.
De groep: Wij hadden de leukste World Servantsgroep ooit. Echt waar. We waren met 23 mensen, inclusief leiding, een klein groepje. We hadden echter heel veel gezellige mensen en daarom vonden wij het gebrek aan privacy was dan ook niet zo vervelend als eerst gedacht. De fijne sfeer die er heerste kwam ook doordat iedereen met elkaar een lange reis had afgelegd met hetzelfde doel. Dat schept een bijzondere band en het weerzien van de groepsgenoten tijdens het World Servants Festival was dan ook heel erg leuk.
Patuju: Dat de mensen in Nacional Patuju heel vriendelijk waren merkten we meteen bij aankomst. Een enorme groep mensen verwelkomde ons met veel vrolijkheid. Wij sliepen in twee klaslokalen die er al stonden en er werd heel goed voor ons gezorgd. Behalve met een paar spinnen en soms een hagedisje deelden we onze slaapzalen met onze tolken Adhemar en Maria, waar we een goede band mee op hebben gebouwd. Ook waren de kinderen, die we tegenkwamen op het terrein of bij het kinderwerk, heel erg leuk en vrolijk. Dit alles zorgde ervoor dat het afscheid enigszins verdrietig was.
Bijzondere momenten: Ons project zat vol bijzondere momenten, maar een aantal sprongen eruit:
De huisbezoeken: Wij gingen met onze GMG-groepjes op huisbezoek bij mensen in Patuju. Deze huisbezoeken maakten veel indruk. Het GMG-groepje van Arne ging op bezoek bij een jongetje die niet naar school kon omdat zijn geboorteakte was kwijtgeraakt. Dit was zeer verdrietig en maakte veel emoties los bij de deelnemers.
Samaipata: Samaipata is een dorpje in de bergen waar wij een weekend naartoe gingen. We logeerden in huisjes die, zeker voor Boliviaanse begrippen, redelijk luxe waren. Wel gaf de douche je af en toe een elektrische schok, maar alleen een zeurpiet let daarop. We hebben Incaruïnes, een waterval en het dorpje Samaipata bezocht, wat heel leuk was om te doen. Dit uitstapje gaf ons de gelegenheid meer kennis te maken met de Boliviaanse cultuur.
De voetbalwedstrijd: De jongens van het project zijn op een dag naar Santa Cruz gegaan om daar een voetbalwedstrijd te kijken. Dit was een zeer bijzondere ervaring, omdat dit nogal verschilt van de Nederlandse voetbalwedstrijden. Met vrolijke muziek en schreeuwende Bolivianen op de achtergrond zagen we hoe de scheidsrechter maar liefst negen kaarten uitdeelde. Het was dus zeker geen saaie wedstrijd.
We hopen dat u nu een aardig idee heeft van ons project. Het was voor ons een onvergetelijke ervaring en we zouden het zo weer doen. Wij willen graag iedereen die ons heeft gesteund van harte bedanken.
Janneke en Arne
Het is zeker een hele ervaring geweest,ook om te zien hoe ze in die landen leven,dit vergeten jullie nooit weer.