Na een goede nachtrust kom ik, om zes uur, redelijk fit aan de ontbijttafel. De loperamide heeft zijn werk goed gedaan en ik heb wel trek in een stokbroodje met jam. Vandaag gaan we naar Bangasee, waar we het lyceum gaan bezoeken. EVD heeft de verf voor dit lyceum ter beschikking gesteld en we gaan vandaag controlleren of de werkzaamheden aan de lokalen goed zijn uitgevoerd. De heenreis verloopt voorspoedig. We worden met muziek en dans welkom geheten. We bezoeken de school en het “ziekenhuis”. De terugreis verloopt minder rooskleurig. Ongeveer honderd kilometer voor Ouagadougou krijgen we pech. De compressor van de airco heeft het begeven en is oververhit. Nadat we gestopt zijn wil de auto niet meer starten. Gelukkig slaat hij aan als we gezamelijk drukken. Na nog een grote rookwolk is de airco ter ziele, maar wij kunnen verder! We rijden liever niet s’nachts want alles rijdt hier rond zonder verlichting en staatverlichting is niet aanwezig. Net voor donker bereiken we Ouagadougou.
Oant in oare kear.
Groetnis Sjirk
Als U het werk van EVD ( http://www.eau-vive-et-developpement.org/) (http://asso.evd56.fr/) wilt steunen, kunt U een bijdrage overmaken op rekeningnummer 305155091 onder vermelding van EVD.
Als we vanmorgen vertrekken, kiezen Benoit, Florent en Adrien ervoor om achter op de pickup te gaan zitten. Achterop is het lang zo broeierig niet als in de cabine.
Op een mercedesbusje kan veel meer dan wat er binnen in kan!!!!!
Langs de kant van de weg staat een verlaten ezelkarretje.
Als je wilt koken moet er ook brandstof komen.
De weg naar Bangasee wordt gemarkeerd door witte stenen. Vooral in het donker komt dit goed van pas.
Hier wordt gewerkt om de sorghum oogst binnen te halen. Maar men wil ons graag even te woord staan als we naar de weg vragen.
De kudde koeien geeft aan dat we bewoond gebied naderen
Het “welkoms” orkest.
Aan belangstelling geen gebrek.
Er wordt niet alleen getrommeld maar ook gedanst.
Een van de trommelaars.
Het aantal toeschouwers groeit gestaag.
In afwachting van wat gebeuren gaat.
In de verte komen de leerlingen van het lyceum aanlopen.
Heel imposant zo’n breed front van scholieren. (Er ging een wolk van sprinkhanen aan vooraf)
Adrien wordt vriendelijk verzocht de wiskunde les van die morgen te volgen.
Het ziekenhuisje van Bangasee
Het kantoor van de plaatselijke dokter.
De afdeling verloskunde.
Het verblijf voor de vrouwen.
Ziekentransport!!!!!!!!!
Het ziekenhuis.
De apotheek.
Onze auto staat in de schaduw. Een van de weinige plekjes.
Jean heeft een koffer vol boeken mee gebracht.
’s Middags gezamelijk eten.
Een armoedig onderkomen maar wel een grote antenne op het dak.
In Bangasee is een geit geslacht.
De restanten van de geit liggen op een tafel. Alles wordt gebruikt.
Ook hier een geweldige antenne.
Mijn balonnen vinden weer gretig aftrek.
Het lege karretje van vanmorgen is intussen aardig gevuld.
Een vastgelopen compressor.
Koelen met ons laatste drinkwater.
Niet erg verstandig om ons laatste water hier voor te gebruiken.
We moeten minimaal anderhalf uur wachten voor Philippe en Jacques bij ons kunnen zijn. We zoeken de schaduw op.
Na een laatste poging om de auto aan te drukken, slaat deze aan en gaat de compressor van de airco in rook op …. maar we kunnen wel verder. Dan de ramen maar open.
Net voor zonsondergang komen we in Ouaga aan.
Pere Clochard, die in Aribinda woont, komt ons dag zeggen. Hij is voor een bijeenkomst in Ouagadougou.
De zusters hebben weer een heerlijk maaltje voor ons bereid. Vanavond gaan Florent( die intussen ziek, diaree,
is geworden) en Adrien terug naar Frankrijk.
Reacties